Bizim bahçede bu sene çok şey oldu… Salatalık oldu… Domates oldu… Patlıcan yetişti…
Dolmalık biber bile var…
Güzelim bahçeye çok emek verdik… Toprağı güzel bir gübreledik,çapaladık kaliteli tohum ektik, diktik, suladık, verimli fideler yetiştirdik… Anlayacağınız el emeği, göz nuru döktük… Etrafını çitle çevirdik…
Amma ne yaptıksa olmadı…
Yurt, yuva sahibi, ettiğimiz komşunun ‘öküzü’ gelip bahçeye girdi… Bostanımızı tepeledi… Meyve ağaçlarının dallarını kırdı… Hâlbuki orta yerinede bostan korkuluğu dikmiştik…
Korkuluğu gören ‘öküz’ bostana girmez diye düşünmüştük…
Korkulukta işe yaramadı…
‘Öküz’ bir yolunu buldu, çitleri kırdı, bostana daldı…
Aldırmadı, korkuluğun heybetli duruşuna…
Çitleri kırarak bostana daldı…
Toprakta ekili, dikili ne varsa hepsini tepeledi,ezdi o ‘öküze’ kızdın ama…
Geç kaldın korkuluk…
Çünkü o bostan çoktan tepelenmiş,ezilmiş bostan olmaktan çıkmıştı…
Bir düşün:
Başına taç yaptığın devletin bütün imkânlarını yollarına serdiğin, kardeşimiz dediğin bölge insanının içinden çıkan hainleri… Bir düşün bu şanlı Türk Bayrağımız altında palazlandıklarını… Bir düşün bu olanlara seyirci kalanları… Bir düşün bu vatana ihanet edenleri… Bir düşün, bu hain bu cesareti kimden aldı?
Ya da hiç düşünme, şanlı Türk Bayrağımızın bir hain tarafından direkten indirilmesine sesiz kalmanın bedelini öde… Bostan korkuluğu olmaktan kurtar kendini…
Pekiii…
Lice’de yaşanan kahpeliğe ne demeli… Mecliste grubu bulunan siyasi partilerin grup toplantıları vardı… Liderlerin hepsi askere kızdılar, estiler, yağdılar gürlediler… Liderlerin o bölgenin terör örgütüne terk edildiğini bayrak indirildiğinde mi öğrendiklerine ne demeli...
Erdoğan’da, Kılıçdaroğlu’da Bahçeli’de türbine oynadılar ve bir tiyatro daha yaptılar işte, izledin…
İyi de…
Sekiz yıldır orada devlet yok…
Artık orada moralli ordu yok…
Terörle mücadele eden özel harekat yok…
Bölgeyi terk etmişsin, orada otorite yok…
O bölgede TC yok…
Etrafı düşman sarmış hainlik çok…
Soğuk bir direkte aslı duran bayrağımız,tek başına daha ne kadar durabilecekti ki?...
Önceki gün hüzün içinde düşündüm…
Duygulandım ama ülkem, geç kaldın…
Sekiz yıldır ektiğimiz bostan her yıl yeşerdi…
Her yıl bire on beş verdi…
Sekiz yılda kaç aile evlendi, boşandı…
Doğan çocuk ilkokul 2’nci sınıftan 3’e geçti…
Dağdaki çoban uyandı…
Komşunun ‘öküzü’ uyandı…
Amma Sen uyanmadın…
Bostan korkuluğu…
